Antoine Bodar ('s-Hertogenbosch1944) is priester, wetenschapper, kunsthistoricus en auteur van diverse theologische boeken. Bovendien is hij een veelgevraagd spreker in de media en op symposia.
Antoine Bodar werd vooral bekend door zijn functie als plebaan van de Kathedrale Basiliek van Sint Jan Evangelist, de bisschopskerk te ‘s Hertogenbosch. Eerder was hij al docent aan verschillende universiteiten en auteur van diverse boeken en columns.
Antoine Bodar werkte in de jaren zestig en zeventig voor krant, televisie en radio. In de jaren tachtig is hij universitair docent in Leiden. In 1992 wordt Bodar tot priester gewijd. Zijn homoseksualiteit maakt hem niet onomstreden. In 2003 is hij korte tijd plebaan van de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch. Hij schrijft dan ook nog columns voor het Katholiek Nieuwsblad. Sinds een aantal jaren woont Bodar vooral in Rome waar hij schrijft en theologische studies volgt.
Dr. Antoine Bodar werd per 1 juli 2006 benoemd tot bijzonder hoogleraar Christendom, Cultuur en Media aan de Universiteit van Tilburg. De leerstoel is een initiatief van de Stichting Hieronymus die beoogt het christelijk erfgoed in de wetenschappelijke wereld ook als factor van cultuur en media te bevorderen. De heer Bodar vervult deze functie voor een periode van vooralsnog vijf jaar.

Bodar. De binnenzijde van een omstreden priester (2004)
(Bodar in gesprek met journalist Petra Pronk)
Bodar. Wie kent hem niet? Elke maand laat deze mediagenieke priester wel ergens in de media van zich horen. Daarin komt hij naar voren als een intellectueel pur sang. Iemand die overal een mening over heeft en die niet onder stoelen of banken steekt. Een man die de waarheid meent te kennen en geen enkele moeite heeft daarvoor uit de komen.
En toch: wie kent hem eigenlijk? Ondanks zijn plek in de schijnwerpers blijft Bodar grotendeels verborgen. De aandacht richt zich meestal op zijn flamboyante buitenkant en, in het verlengde daarvan, op in het oog springende thema's als homoseksualiteit en de vrouw in het ambt - thema's die eigenlijk over de buitenkant van het geloof gaan. De binnenkant van het geloof komt zelden aan bod.
In de stilte van de Benedictijner abdij van Vaals komt een heel andere Bodar naar voren dan de man die iedereen kent van tv en radio. Hier gaan de maskers af en praat hij openhartig over wat hem werkelijk beweegt. De grote vragen van leven en geloof komen aan de orde. Daarbij beperkt Bodar zich niet tot algemene bespiegelingen, maar vertelt hij ook over zijn eigen gevoel, zijn levensvragen, zijn godservaring. Ook komen specifieke thema's aan de orde, zoals geluk, lijden, rituelen, materialisme en de dood.
Voor meer informatie zie www.antoinebodar.nl

Begin 2007 verschijnt er opnieuw een literaire essaybundel van Bodar met als titel Uit de Eeuwige Stad.

Zijn werk
Klokkenluider van Sint Jan (2004) behelst persoonlijke beschouwingen en dagboekaantekeningen uit leven en werk van een priester en geleerde in oude traditie omtrent cultuur en kunst, Kerk en liturgie, godsdienst en levenszin. Dit bijna altijd tegen de achtergrond van Bodar's plebaanschap aan de kathedrale basiliek van Sint Jan Evangelist te 's-Hertogenbosch.

Ongeordende liefde (2006)
Journalist Wim Houtman voerde gesprekken met Bodar over homoseksualiteit, geloof, kerk en samenleving. Hoe gaat ons land om met taboes, wat zegt en doet de kerk en hoe moeten we de richtlijnen uit het Vaticaan lezen? En wat doen we met de harde woorden van bijbelteksten?
Sinds zijn wijding heeft Bodar te maken gehad met 'altijd weer datzelfde stempel'. Daarom vindt hij dat hij met dit boek het zijne wel over dit onderwerp heeft gezegd. Hierna schrijft en spreekt hij weer-veel liever-over kerk en kunst, geloof en genade, zekerheid en zin.

In Romeinse brieven uit 2001 doet Antoine Bodar verslag van zijn vrijwillig en met vreugde gekozen ballingschap in de Eeuwige Stad. In columns beschrijft hij zijn verblijf in Rome en zijn ervaringen met de kerk aldaar.

In zwakheid krachtig (2004) is Bodars derde bundel beschouwingen over de Bijbel, geloof in Christus en het christelijk leven - na Wandelen met de Heer (1994) en Drinken van de beker (1997).
Besef van zwakheid beduidt nederigheid en brengt dienstbaarheid. De mens leeft maar even, al wenst hij meesttijds anders. In de aanvang meent hij over het leven te beschikken. In de vordering beseft hij de weerbarstigheid van het leven. Op het einde weet hij zich in het leven te moeten schikken. Dat is het leven van de mens. Dat is zijn zwakheid die alleen in de kracht van God levenswaard wordt.

Eeuwigh gaat voor Oogenblick (1992)
Over dit gelijknamige televisieprogramma van Antoine Bodar is het nodige krakeel geweest. Afkeer en bijval, verdediging en beschimping. Zeker, het was een niet alledaagse vertoning: een gesprek waarbij een interviewer zijn gast uitvoerig en bijna ononderbroken aan het woord liet. Op die manier ontsponnen zich gesprekken, die veel verder en dieper gingen dan het vluchtige medium televisie meestal toestaat. Gesprekken over God, jeugd, wetenschap, over drijfveren, mentaliteit, karakter, over de geest, over toekomstverwachtingen, over een hiernamaals. Waar treft men dat op de beeldbuis nog aan?
Gezellin van de stilte (1992)
Petrarca, Vergilius, Erasmus, Castiglione, Thomas More, Holbein, het zijn de kunstenaars en geleerden met wie Antoine Bodar over de eeuwen heen in gesprek is. Lezen, schrijven, overpeinzen, vragen om rust, kalmte en stilte. Het is op die manier dat de overpeinzing, de beschouwing, de bespiegeling een ‘gezellin van de stilte’ is. Bodars boek bevat geen wijsgerige beschouwingen. Hij toont de wereld van de geleerde en hoe het boek in het middelpunt van diens beleving staat